Περιγραφή
Το να παίζεις τη Σύγχρονη Άμυνα με οποιαδήποτε κανονικότητα είναι ένα σημάδι ότι αγαπάς πραγματικά το σκάκι. Από την πρώτη κίνηση, δηλώνετε στον αντίπαλό σας (και η κριτική επιτροπή αποφασίζει για τα έπαθλα!) οτι θα θέλατε να παίξετε μια μη ισορροπημένη θέση. Στη συνέχεια, η συγκίνηση των αγώνων ξεκινά μέσα από τις φλέβες σας και πρέπει απλά να εμπιστευτείτε τον εαυτό σας για να χειριστείτε τις εξελίξεις καλύτερα από τον άλλο παίκτη. Για πολύ καιρό αυτό ήταν πραγματικά το απόλυτο σύνορο, η άγρια Δύση της θεωρίας ανοίγματος: αν πήγε καλά, έμοιαζες με ιδιοφυΐα, αν πάει άσχημα, ζευγαρώσατε σε 20 κινήσεις, και πιθανότατα κανένας από εσάς δεν έκανε ποτέ το ανάλυση που χρειάστηκε τόσο πολύ να θυμάστε στο διοικητικό συμβούλιο.
Χρειάστηκε ένας ορισμένος αέρας απερίσκεπτης εγκατάλειψης, από καθαρή αταξία για διάβολο που μπορεί να φροντίσει για να το παίξει με επιτυχία, και σε κάποιο βαθμό εξακολουθεί να είναι. Κάτι από αυτό το πάθος μεταφέρθηκε σε έντυπη μορφή από τον Σουηδό GM Tiger Hillarp Persson όταν έγραψε το Tiger’s Modern. Ακόμα και στο Μοντέρνο, η κρέμα de-la-crème των εγκαινίων, όταν το έμαθα από το βιβλίο του πριν από σχεδόν μια δεκαετία ήταν η περίφημη εγκατάσταση του Hippo, η επιτομή του πνεύματος του τυχοδιώκτη
Ενώ ο Λευκός συνεχίζει να τοποθετεί τα κομμάτια του επιθετικά, ελέγχει το κέντρο κ.λπ., ο Μαύρος τοποθετεί απρόσεκτα σχεδόν όλα τα πιόνια του στην τρίτη τάξη και ανακατεύει τα κομμάτια του πίσω τους! Για κάποιο λόγο αυτό μου άρεσε το 15χρονο: η ιδέα ότι θα μπορούσα να πάρω το παιχνίδι στον αντίπαλό μου με έναν τρόπο που επέλεξα, αντί να προετοιμάζομαι ατελείωτα για κάποια λεπτότητα στην κίνηση 27 του Poisoned Pawn Najdorf.
Καθ ‘όλη τη διάρκεια του 2010 έπαιξα το Modern σχεδόν αποκλειστικά. γέμισε το κενό μεταξύ της φάσης 1… e5 και της φάσης 1… c6. (Το τελευταίο παρέμεινε η κύρια απάντησή μου στο 1.e4 έως ότου άρχισα να μαθαίνω το Najdorf το 2018, αλλά μου αρέσει ακόμα να τα συνδυάζω τακτικά με το Modern. Υπάρχουν πάνω από 20 αναφορές στα δικά μου παιχνίδια στο κείμενο.) έκπληξη είναι ότι το 2010 ήταν η χρονιά στην οποία η καριέρα μου στο σκάκι άρχισε να εξελίσσεται αλλιώς! Έγινε ένα IM που βασίζεται πολύ σε αυτό. Ένα παράδειγμα από ένα από τα πρωταθλήματα τουρνουά μου φαίνεται στο Μέρος Ι (Lahiri-Fernandez.) Αγκάλιασα την πολυπλοκότητα, το θράσος και την καινοτομία με όλη μου την καρδιά, και με αγκάλιασε πίσω.
Οι καιροί αλλάζουν (καθώς ακόμη και η Άγρια Δύση κάποια στιγμή έγινε βιομηχανική) και η θεωρία έχει αναπτυχθεί σε όλα. Γι ‘αυτό κατέστη δυνατό, μεταξύ άλλων, να δοκιμάσουμε και να γράψουμε ένα αυστηρό εγχειρίδιο ανοίγματος στο Modern. Αυτό που εννοώ δεν είναι ότι έχει βρεθεί η ισότητα και αυτή θα πρέπει να είναι η αποκλειστική σας επιλογή για το επόμενο διάστημα (θα σας έλεγα ψέματα αν το είπα) αλλά μάλλον ότι υπάρχει τώρα ένας χάρτης πορείας για το πώς πρέπει να το μελετήσετε αυτό άνοιγμα. Σχετικά με το χρόνο, δεδομένου του αριθμού των ρεπερτορίων 1.e4 που έχουν γραφτεί και που περιέχουν αντι-μοντέρνες προτάσεις (συνήθως στην ενότητα «Άλλα» ή «Διάφορα» προς τα πίσω!) Που κανείς δεν έχει αφιερώσει χρόνο για να πολεμήσει αυστηρά.
Επιπλέον, υπήρξε μια αλλαγή στη θάλασσα στο ήθος των σύγχρονων παικτών (και επίσης των παικτών Pirc): δεν θέλουμε πλέον να πάρουμε κάτι εντελώς νέο ή να επαναπροσδιορίσουμε την ιδέα της ανάπτυξης σε στυλ Hippo, αλλά συνήθως αυτές τις μέρες θέλουμε να πάρουμε ένα Σικελική δομή! Δηλαδή, μια θέση όπου ο Μαύρος παίρνει να παίξει … cxd4 (ή να έχει White play dxc5) και έτσι αποκτά μια κεντρική πλειοψηφία που θα τον αντέξει μακροπρόθεσμα. Αυτό έχει πλέον γίνει το πνευματικό πρότυπο χρυσού, μια τάση που έχει προχωρήσει σε συνδυασμό με τη συμπερίληψη αυτού του ανοίγματος στα ρεπερτόρια περισσότερων παικτών και την αργή μετατόπισή του προς το mainstream από τα περιθώρια αυτού που είναι αποδεκτό.
Ως τεχνίτες (γιατί δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τις ρίζες μας) σε αυτό το κινούμενο περιθώριο, είναι σημαντικό να έχετε τα ρουλεμάν σας. Σήμερα (και όσο κι αν αισθάνεστε να το παίζετε ελεύθερα) εάν θέλετε να συμπεριλάβετε το Μοντέρνο στο ρεπερτόριό σας, θα πρέπει να κάνετε κάποια μελέτη. Πρέπει να γνωρίζετε, για παράδειγμα, πού το Λευκό μπορεί να πάρει ένα ασφαλές συν (κατά τη γνώμη μου, απλώς το κεφάλαιο III.2), πού το Λευκό μπορεί να πάρει ένα λιγότερο ασφαλές συν (κεφάλαιο IV.4) και πού υπάρχουν διαδρομές για ισότητα, δυναμική ή αλλιώς (ουσιαστικά το υπόλοιπο βιβλίο!)
O συγγραφέας του βιβλίου είναι ο Daniel Fernandez
Άλλα βιβλία του συγγραφέα μπορείτε να βρείτε στο site μας
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.